سپاس از دوست

سپاس از مهدی میگانی دوست درویش ستایم

پایه گزار سازمان جهانی خانه ی مولانا وسرپرست سازمان در نیویورک

دوستان ارجمندم

درویش مسلکانی که در کنارشان باوج اندیشه های دور پرواز پیر بلخ (مولانا ) راه یافتم ، پخته تر شدم وپی بردم که در این جهان پُر بار از ندانم کاریها ونشیب وفراز ها ونامهربانیها وکشت وکشتار ها وبا یاری از دین بر این وآن تاختن ها ..... باز هم هستند مهربانانی که دنیا را از دریچه ی دیگری مینگرند ! چشمشان بجای دیگریست که با آب وهوای پُر ابر وپُر از سیاهیهای دکانداران دین ، همخوانی ندارد ، آنها زندگی را در آمیخته با مهر کرده اند وبرای گسترش این باور پسندیده ودل نشین ، از هیچ کاری فروگزاری نمیکنند .

یکی از آن دوستان که چند روزی در نیویورک مهمانشان بودم ودر کنارشان مهر ودوستی را با رنگهای دل انگیزی دیدم کدبان ومهدی میگانی سرپرست وبنیانگزار خانه ی مولانا در شهر نیویورک بود که نمایندگیهای ایشان روز بروز در راستای افزونی است وبیگمان جهانگیر خواهد شد ، چون امروز با اینهمه گرفتاریهای روزمره که شهروندان گیتی با آنها دست وپنجه نرم میکنند ، دوستداران ووابستگان ودلبستگان به شاه درویشان رو بفزونی است ، شگفتا که بیگانگان بیشتر از ما ایرانیان به مولانا مهر میورزند و دو شگفتا که بالانشینان وادب دوستان وصاحب نظران خودی ونه بیگانه ! هر هنگام در این رسانه وآن تلویزیون مینشینند وایرادها از مانده های مولوی را پیگیری میکنند وبا به به وچه چه این وآن نیز روبرو میشوند .....

ما پیروان راه مولوی ، بر این باوریم که او با دل وجان به عشق مهر میورزید وآنچه از خود بیادگار نهاده ، گنجینه ایست گرانبها وشکوهمند که تا جهان بر پاست ، چون خورشیدی جهانتاب ، با درخششی بی پایان ، همگان را بدوستی ودوست ستائی ودوست داشتن وامیدارد وچنین اندیشه ای را باید ستود که در آغاز هزاره ی سوم جهانی را بشگفتی کشانده . گنجینه ای که هزاران درود وآفرین را برای فرهنگ پارسی بارمغان آورده ( دیوان کبیر شمس وشش دفتر مثنوی )

بهر روی آنان که برای بازتاب درخش اندیشه ی مولانا بمیدان آمده اند ، در خور ستایشند ومن درویش با این پیام از دل وجان بر خاسته وبنمایندگی از خانه ی مولانا در اسرائیل به کارهای برازنده وارزشمند کدبان مهدی میگانی ارج مینهم وبرای خودش و همسر

بزرگوارشان و تک تک خانواده آرزوی تندرستی وشادکامی دارم

من درد ترا زدست آسان ندهم

دل بر نکنم زدوست تا جان ندهم

از دوست بیادگار دردی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم

چه میماند جز ارادت وگسترش مهر بجهان

همایون