با درود بایران یاران و شیفتگان بفرهنگ پویا و شکوهمند ایران زمین
وابستگی تنگاتنگم بفرهنگ زادگاهم کرمانشاه , بر آنم داشت که رسانه ای را که سالهاست در دست دارم گسترده تر کنم تا بیانگر مهر دیرینه ام باشد بفرهنگ میهنم که در راستای این 1400 سال که از یورش تازیان سپری شده , دشمنان این فرهنگ , تا توانسته اند بر پیکر درخت مانا و استوارش تبر زده و همچنان میزنند که در این نوشتار , بیکی از آنها بسنده میکنم و آن رسیدگی بزبان ورجاوند پارسی است که خوشبختانه در این 10 سال پیش رو بخود جان گرفته و در سراسر کشور با موج دوست داران این زبان خودی و خانگی رو برو میشویم که هر روز در روند فزونی است .
خواهشی از همگان و بویژه همشهریان کرمانشاهیم دارم , شنیده ام که در شهر کرمانشاه بیشتر قنادیها , نام عربی قنادی را از روی فروشگاه های خود پائین آورده و بجایش واژه ی خودی و خانگی شیرینی سرا را نوشته اند که جای بسی شادمانی است برای فرزندان آینده ی ایران زمین تا بدانند و آگاه باشند که ما ایرانیان , زبانی شیوا و دل نشین داریم و نیازی به هیچ واژه ی بیگانه ای نداریم , هستند بزرگوارانی چون همشهری فرهیخته پروفسور میر جلال الدین کزازی که ما را از زبان پارسی خودمان آگاه میکند که با واژگان خودی سخن بگویم و از کاربری با واژگان تازی و بیگانه بپرهیزیم .
خواهشی از مهربانان و دوستداران شهر کرمانشاه دارم :
من زاده ی 1324 خورشیدی در شهر کرمانشاه هستم , دوران آموزشی میانگین (متوسطه) را در دبیرستان پهلوی گزراندم (ذ)که کدبان پروینی سرپرست دبیرستان بودند و کدبان زنده یاد یداله بهزاد دبیر دانش ادبی (ادبیات) ما بودند و بزرگوارانی که نامشان را با یاری از کدبان عبداله فرهادیان یافتم همکلاسیهای ما بودند :
فریدون علی خوانی(افسر پیشین شهربانی)-....سعیدی -......منتظری - (پزشک) عبداله بسام -حبیب اله چنگیزی (زنده یاد ) جلیل تخت شاهی (پزشک)پرویز برهمن (پزشک) -علی اصغر صفاری-فتاح فرخی-کیومرس وحدتی-محمد خرمی-حسین مرادی-کیهان باقر زین العابدینی-غلام قنبری -سیاوش مولائی-شهرام صاحب جمعی(پزشک) -همایون ابراهیمی-داریوش باقرپور-
از بزرگوارانی که این نوشتار را می خوانند خواهش میکنم با من در این رسانه در پیوند باشند تا همگی دوستان همکلاسی را بیابیم . پیوسته دلتاتن شاد و لبتان خندان .
وابستگی تنگاتنگم بفرهنگ زادگاهم کرمانشاه , بر آنم داشت که رسانه ای را که سالهاست در دست دارم گسترده تر کنم تا بیانگر مهر دیرینه ام باشد بفرهنگ میهنم که در راستای این 1400 سال که از یورش تازیان سپری شده , دشمنان این فرهنگ , تا توانسته اند بر پیکر درخت مانا و استوارش تبر زده و همچنان میزنند که در این نوشتار , بیکی از آنها بسنده میکنم و آن رسیدگی بزبان ورجاوند پارسی است که خوشبختانه در این 10 سال پیش رو بخود جان گرفته و در سراسر کشور با موج دوست داران این زبان خودی و خانگی رو برو میشویم که هر روز در روند فزونی است .
خواهشی از همگان و بویژه همشهریان کرمانشاهیم دارم , شنیده ام که در شهر کرمانشاه بیشتر قنادیها , نام عربی قنادی را از روی فروشگاه های خود پائین آورده و بجایش واژه ی خودی و خانگی شیرینی سرا را نوشته اند که جای بسی شادمانی است برای فرزندان آینده ی ایران زمین تا بدانند و آگاه باشند که ما ایرانیان , زبانی شیوا و دل نشین داریم و نیازی به هیچ واژه ی بیگانه ای نداریم , هستند بزرگوارانی چون همشهری فرهیخته پروفسور میر جلال الدین کزازی که ما را از زبان پارسی خودمان آگاه میکند که با واژگان خودی سخن بگویم و از کاربری با واژگان تازی و بیگانه بپرهیزیم .
خواهشی از مهربانان و دوستداران شهر کرمانشاه دارم :
من زاده ی 1324 خورشیدی در شهر کرمانشاه هستم , دوران آموزشی میانگین (متوسطه) را در دبیرستان پهلوی گزراندم (ذ)که کدبان پروینی سرپرست دبیرستان بودند و کدبان زنده یاد یداله بهزاد دبیر دانش ادبی (ادبیات) ما بودند و بزرگوارانی که نامشان را با یاری از کدبان عبداله فرهادیان یافتم همکلاسیهای ما بودند :
فریدون علی خوانی(افسر پیشین شهربانی)-....سعیدی -......منتظری - (پزشک) عبداله بسام -حبیب اله چنگیزی (زنده یاد ) جلیل تخت شاهی (پزشک)پرویز برهمن (پزشک) -علی اصغر صفاری-فتاح فرخی-کیومرس وحدتی-محمد خرمی-حسین مرادی-کیهان باقر زین العابدینی-غلام قنبری -سیاوش مولائی-شهرام صاحب جمعی(پزشک) -همایون ابراهیمی-داریوش باقرپور-
از بزرگوارانی که این نوشتار را می خوانند خواهش میکنم با من در این رسانه در پیوند باشند تا همگی دوستان همکلاسی را بیابیم . پیوسته دلتاتن شاد و لبتان خندان .
