زبان پارسی را پاس بداریم

نشانی تارنامه : drafshemehr.blogspot.com

نشانی درفش مهر در فیس بوک :
https://www.facebook.com/homayoun.avrahami.7

نشانی در تلگرام : لینک

۱۳۹۶ بهمن ۶, جمعه

برگی تازه
از هر چه بگذری سخن دوست خوشتر است
پیشرفتهای روز افزون جهانیان در پیاده کردن هر پدیده ی نوشتاری و گویشی و نمایشی  در انبار بی مرز یوتیوب و گوگل !  همکاریها میان مردم گیتی را بکاری ساده و دلنشین آراسته کرده که در لابلای آن میشود دوستان پراکنده را در کران بکران گیتی پیرامون هم آورد .
برنامه ای را با یاری از چند دوست ایران یار در اندیشه داریم و آن گسترش آگاهی مردم است از روش نگارشی ما ایرانیان که یک روش عربی است !؟ بیشمارند کسانی که با دبیره ی  نگارشی اوستائی که در دوران ساسانی و پیش از شکست ایران از عرب در میان مردم گسترش داشت  , آشنا نیستند و خواسته ی ما , آگاه کردن ایرانیان اهورائی است از دبیره ی (خط بعربی) اوستائی , این دبیره را امروز بزرگان و ایران یاران و میهن دوستان , آمده اند و در نرم ابزار (کامپیوتر) پیاده کرده اند که ما بآسانی میتوانیم گام بگام باین کار مردمی و پسندیده باز گردیم و در آینده بجای نوشتن  بعربی ! با دبیره ی اوستائی که از آن خود ماست بنویسیم , آرزومندیم که راه های رسیدگی باین آرزو را دست در دست هم بیابیم و پیاده کنیم .
چه زیباست آنروز فرخنده ای که ایرانی با دبیره ی خودی بنویسد .

۱۳۹۶ بهمن ۵, پنجشنبه

با درود
اندیشه ای تازه را میرویم تا با کمک از ایران یاران سراسر گیتی پیاده سازیم , این رسانه هم میتواند بازگوی خواسته های همگان باشد در چارچوب از پیش آراسته شده ی مهر و دوستی و برادری و هم پیمانی , بی آنکه باورهای دینی و سیاسی (مایه ی جدائی افکنی و دشمن پروری ) را در آن بیاوریم چون خواسته ی ما یک خواسته ی پیشینه دار است که در راستای 1400 سال از یورش تازیان و فروپاشی فرمانرائی ساسانی , بآن رسیدگیهای آنچنانی و پیگیر و سازنده نشده .
ما ایرانیان اهورائی , روش نوشتاری و نویسائی خودمان را داشتیم که سد (ص) ها سال پیشینه داشت و بیشمار نامک (کتاب)
با آن نوشته شد که تازیان یا خوراک آتشش کردن و یا در رودخانه ها بنابودیش کشاندند , ولی ایرانی , با فرهنگ فراخ دامانش , هرگز فراموش نکرد که روش نوشتاری اوستائی را دارد که خودی و خانگی و مردم پسند است و باید مانده های فرهنگی خودش را با روش نویسائی خودش بنگارد  , چرا شاهنامه ی پیر توسمان (ط) فردوسی بزرگ نباید باوستائی نوشته شود !؟ و چرا شاهکارهای مولوی را به اوستائی ننویسیم !؟ و چرا مانده های پیران شیرازمان (حافظ و سعدی ) با روش خانگی اوستائی نوشته نشوند !؟
اندیشیدن باین کار , شاید شما را نا امید کند که پس از 1400 سال , چرا امروز !؟ و پاسخ ما هست چرا نه !؟
مگر پیشوای آزادی بخش کشور ترکیه , مصطفی کمال اتاتورک در نزدیک به سد سال پیش این کار را نکرد !؟ با این توفیر که او واژگان تازی را در زبان ترکی به لاتینی برگرداند و ما خواهان آنیم که زبان ورجاوند پارسی خودمان را به روش نوشتاری خودمان  باز گردانیم بر این باور همگانی که خواستن , توانستن است و کار نشد ندارد .
ما رویهم رفته 32 بند واژه (حرف)در زبان امروز پارسی داریم , ت و ط را میتوانیم در اوستائی یکی کنیم ذ-ض-ظ را میتوانیم بر چینیم و بجایشان (ز) را اوستائی کنیم , (ث)-(ص) را بر چینیم و سین اوستائی را جایگزینش کنیم , (ق )و بند واژه ی (غ) نیز یک آوا را میرسانند که میشود آنرا یکی کرد , میماند  دو بند واژه ی (ه) و (ح) که آنهم یکی میشد و بنا بر این میمانند: ا-ب-پ-ت-س-ج-چ-ه-خ-د-ز-ر-ژ-س-ش-ع-ق-ف-ک-گ-ل-م-ن-و-ی
رویهم رفته با 25 بندواژه ی اوستائی میشود روش نگارشی پارسی را دگرگونه کرد , در آغاز نوشتم که رسیدگی باین کار , نیاز به نشستها و کار گشائیهای ژرف دارد که بی گمان از سوی فرهنگستان ایران زمین باید مورد رای زنی نهاده شود و خواسته ی دستینه (امضا) شده ی آنهاست که مورد پسند همگان خواهد بود , تنها کار ما پیشنهادی است که میشود روی آن کار کرد و سپس آن پیشنهاد آماده شده را در دسترس بزرگان نهاد .
خوشبختانه ایران یاران تلاشگر و همیشه در میدان , واژه نگار اوستائی را در نرم ابزار پیاده کرده اند که در دسترس همگان است و تنها میماند که آستینها را بالا زده و این کار مردم پسند و اهورائی و خودی و خانگی را پیاده کنیم و پس از 14 سده , دو باره با واژه های اوستائی خودمان آغاز به نگارش کنیم , چه زیباست بر آن روز فرخنده نگریستن و از شادی گریستن .پیوسته دلتان شاد و لبتان خندان باد .